Nad Wkrą spotkać można prawie 130 gatunków ptaków. Są to migrujące ptaki wodne: kaczki, gęsi, rybitwy. Kaczki jako jedne z popularniejszych ptaków, dość łatwo jest rozpozna. Gęsi usłyszymy dzięki ich charakterystycznemu gęganiu. Rybitwy zaś poznać można dzięki krótkim nogom i dużej głowie.

Perkozy, które można tu spotkać w ciągu dnia, potrafią nurkować nawet do 30 metrów polując na ryby, którymi się żywią. Mają długie szyje, i dwa ciemnobrązowe czuby na głowie. Dość głośno zaznaczają swoją obecność trąbieniem. Szczęśliwcom może udać się podejrzenie ich spektakularnego tańca godowego,

Bocian biały z długimi czerwonymi nogami, to także mieszkaniec tego terenu. Ma długie i szerokie skrzydła ułatwiające mu lot, a na lądzie porusza się powolnym, ale stabilnym tempem. Rozpoznać go można po głośnym, charakterystycznym klekotaniu dziobem. Nad Wkrą występują także bociany czarne, one jednak są dużo bardziej płochliwe i unikają kontaktu z człowiekiem. Do zamieszkania wybierają bardziej zadrzewione rejony i preferują samotniczy tryb życia.

Większym od bociana, i dość charakterystycznym ptakiem tego rejonu jest żuraw, którego łatwo poznać można po ozdobnych piórach i z daleka usłyszeć dzięki „klangorowi” czyli dźwiękom przypominającym odgłos trąbki. Gniazda buduje na ziemi, i rzadko zimuje w kraju.

Nieduże mewy łatwo rozpoznać po dużej głowie i krępym tułowiu. To ptaki towarzyskie, które świetnie latają ale też chodzą i biegają na lądzie. Są też wybitnymi pływakami.

Jastrząb, którego liczebność drastycznie spada, jest łatwy do rozpoznania po zagiętym dziobie. Lata dość nisko i prowadzi samotniczy tryb życia, poza okresem godowym pozostając w milczeniu.

Kormoran o czarnym upierzeniu z metalicznym połyskiem w locie wyciąga się na kształt krzyża, ze względu na większą długość niż rozpiętość skrzydeł. Jego głos przypomina krakanie, a dzięki popularnej piosence stał się symbolem polskich jezior. Stanowi dużą konkurencję dla wędkarzy, ponieważ żywi się prawie wyłącznie rybami.

Wkrę upodobały sobie także czaple, ptaki bardzo ostrożne - potrafią pozostawać w bezruchu nawet przez kilka godzin, kiedy polują. Dożywają nawet 25 lat, a uzyskują samodzielność już w drugim miesiącu życia. Pióra rosną im cały czas, ale na wiosnę wyglądają najpiękniej.

Podczas leśnego spaceru należy wypatrywać
, a przede wszystkim nasłuchiwać słowików, skowronków i dziwoni. Słowiki charakteryzują się niebywałą skalą dźwięków, skowronek jest tym z ptaków, który zaczyna śpiewać najwcześniej w roku (już w lutym), a dziwionie z kolei słychać nawet w lipcu, kiedy inne śpiewające ptaki milczą.

Pojawia się tu także rzadko spotykany kowalik, jedyny ptak w Polsce, który chodzi po drzewie „do góry nogami”. Rokrocznie w Dolinie Wkry odbywa się „ptakoliczenie” czyli wycieczka obserwacyjna dla chętnych, której celem jest obserwacja i ewidencja gatunków występujących na tym terenie.

Dzika zwierzyna, którą można spotkać w pobliżu Wkry jest bardzo zróżnicowana. Najbardziej pospolitym jej przedstawicielem jest sarna - ciężko będzie jednak o bliższe spotkanie z nią, gdyż jest dość płochliwa. Żywi się głównie roślinami, a największymi zagrożeniami dla nich są ostre zimy i drapieżniki.

Jelenie, które można spotkać nad Wkrą dorastają nawet do 2,5 metra długości i mogą ważyć 350 kg. Charakteryzują się bardzo dobrym węchem i słuchem, i podobnie jak sarny będą raczej uciekać przed człowiekiem, niż szukać jego towarzystwa.


W lasach spotkamy także dziki, duże i budzące respekt ssaki. Ciemne ubarwienie czyni je trudnymi do zauważenia w nocy, a głównie wtedy żerują. Poruszają się w stadach i potrafią być agresywne, kiedy spotkają przeciwnika.

Łosie mogą osiągać nawet pół tony wagi, co czyni je jednymi z największych przedstawicieli jeleniowatych. Szerokie racice pozwalają im nawet na nurkować w bagnach i mokradłach, oraz na naginanie drzew aby dostać się do pożywienia. Potrafią biegać z prędkością nawet do 60 km/h

Nad Wkrą spotkamy także mniejsze zwierzęta, jak kojarzony ze sprytem lis. Rude futro, długi ogon i spiczaste uszy czynią go łatwym do rozpoznania. Osobniki żyją nawet do 15 lat, i zamieszkują bardzo długie nory - czasem podkradając je borsukom. Najłatwiej znaleźć lisy w obszarach zakrzewionych.

Zając z kolei jest gatunkiem stepowym, i nie przepada za dużymi lasami. Jest roślinożerny, z natury cichy i najczęściej można go spotkać na łąkach. Nieduża kuna, którą także można tu spotka, jest łatwa do pomylenia z wiewiórką. Potrafi mieć kitę o długości połowy całego ciała. Zamieszkuje głębokie dziuple, z których wychodzi głównie nocą - ciężko zatem ją spotkać na żywo. Paskowana i podłużna głowa to z kolei znak rozpoznawczy borsuka, który znany jest ze swojej czystości. W borsuczych norach jest specjalne miejsce przeznaczone na czynności fizjologiczne. Zwierzę to poluje nocą i zapada w sen zimowy.

W pobliżu rzeki łatwo jest natrafić na bobra czy wydrę. Ten pierwszy potrafi spędzić pod wodą nawet kwadrans, i charakteryzuje się wyjątkowo mocnymi siekaczami które potrafią nawet ściąć duże drzewo. Wydry polują zaś głównie nocami, wykorzystując do tego wyjątkowo rozwinięte kły. Samice wydr wychowują swoje potomstwo samotnie.

Cierpliwi obserwatorzy mogą także natknąć się na piżmaka, który swoją norę tworzy tuż przy brzegu. To zwierzę wielkości szczura, z sierpowatym ogonem, które większość czasu spędza w wodzie. Wyrządza duże szkody w okolicy umocnień zbiorników wodnych.

Wkra jest rzeką tak różnorodną, że spotkać można tu bardzo wiele gatunków ryb. Klenie są szczególnie cenione wśród wędkarzy, gdyż są niezwykle czujne i waleczne, przez co trudno je złapa. Ich mięso nie jest jednak zbyt smaczne.

Jazie mają karpiowaty kształt, czerwonawe cegły i żółte oczy. Bolenie, nazywane też rapami, najłatwiej spotkać w słoneczną pogodę. Leszcze mają ciemny grzbiet, białawy brzuch, i żywią się zwierzętami zamieszkującymi osady denne.

Do bardzo ostrożnych ryb należą płocie, poruszające się stadami. Są to dość nieduże ryby o ciemnobrązowym grzbiecie i czerwonych oczach. Szczupaki z kolei są jednymi z bardziej drapieżnych ryb, polują na swoje zdobycze ukrywając się między wodnymi roślinami. Ich mięso cieszy się dużą popularnością, podobnie zresztą jak okoni. Te zaś w nocy zapadają w tak głęboki sen, że nie budzi ich nawet ostre światło. W celach konsumpcyjnych łowi się także popularne tutaj ukleje,

Nieco rzadziej spotykane na tych wodach ryby to dawniej stanowiące przysmak kiełbie, oraz m.in. brzany - których mięso w okresie tarła jest trujące dla człowieka. Lin, który upodobał sobie płytkie wody charakteryzuje się dużą odpornością na zmienne warunki środowiskowe, radzi sobie z niedoborem tlenu i dużą amplitudą temperatur. Na tych wodach spotkać można także świnkę, która potrafi przesuwać kamienie, aby dostać się do pokarmu, a także sandacza nazywanego „rybą o mętnym oku” i cenionego ze względu na wartości smakowe.


Doświadczeni wędkarze wiedzą, na których odcinkach najłatwiej jest spotkać który gatunek, a czystość Wkry pomaga zidentyfikować odpowiednie miejsca. Różne pory roku sprzyjają także obserwacji odmiennych gatunków. Warto polegać na wiedzy lokalnych mieszkańców, wybierając się na ryby.

Okolice Wkry to teren rezerwatów przyrody, które powstały tam aby chronić okoliczną faunę i florę. Drzewostan zależy tam od regionu, i składa się z wielu dobrze znanych gatunków. Dęby szypułkowe znane są z osiągania wyjątkowo okazałych rozmiarów, przez co symbolicznie kojarzone są z długowiecznością. Sosna zwyczajna jest drzewem iglastym o rozłożystej, gęstej koronie. Bywa wykorzystywana jako roślina lecznicza, jej młode pędy pełne są olejków eterycznych.

Nad Wkrą spotkamy także brzozy brodawkowate, także stanowiące surowiec w ziołolecznictwie. Jej nasiona rozsiewane są przez wiatr, dlatego łatwo spotkać ją na wszelkiego rodzaju nieużytkach - najpopularniejsza jest jednak w lasach i parkach. Topola osika charakteryzuje się okrągłymi listkami rosnącymi na długich i cienkich ogonkach. Często spotkać ją można na skraju lasu. Nad brzegami rzek występuje także bardzo światłolubna olsza czarna.

W okolicy pojawia się także wysoki i okazały wiąz szypułkowy i świerk, doskonale znany z charakterystycznego zapachu. Drzewa wiekowo w dużej mierze przekraczają 150 lat. Te, które leżą przewrócone w rzece urozmaicają podróże kajakiem.